Muzeum Łodzi Wikingów
Wikingowie wierzyli, że śmierć nie oznacza końca życia, a jedynie zmianę jego formy oraz że wraz ze śmiercią nie traci się zdobytej na Ziemi pozycji społecznej. Normą było więc grzebanie zmarłych z należącymi do nich za życia przedmiotami, które w zaświatach miały stanowić wyznacznik ich statusu. Na przełomie XIX i XX w. Norwegowie odkryli na południu kraju trzy bogato wyposażone kopce grobowe, tzw. kurhany, które pozwoliły znacznie przybliżyć materialną i duchową kulturę wczesnośredniowiecznych, skandynawskich wojowników.
Muzeum Łodzi Wikingów (norw. Vikingskipshuset) usytuowane jest przy ul. Huk Aveny, we wschodniej części półwyspu Bygdøy. Oficjalnie muzeum stanowi oddział Muzeum Historii Kultury, należącego do Uniwersytetu w Oslo. Muzeum zostało otwarte w 1926 r., wraz z oddaniem do użytku hali wystawowej dla łodzi z Oseberg. W ciągu trzech następnych dziesięcioleci do pierwotnej bryły dobudowane zostały jeszcze dwie kolejne hale, w których umieszczono łodzie z Tune i Gokstad (wcześniej wszystkie statki trzymane były w prowizorycznych, należących do Uniwersytetu schronach).
Wszystkie trzy łodzie znalezione zostały w kopcach grobowych na południu Norwegii (Oseberg leży 6 km na północ od Tønsberg, Tune ok. 4 km zna zachód od Sarpsborg, a Gokstad ok. 5 km na wschód od Sandefjord). Najwcześniej, bo już w 1867 r., odkryty został statek z Tune, następnie, w 1880 r., nastąpiło odkrycie statku z Gokstad i wreszcie ostatni, w 1904 r., odkopany został statek z Oseberg. Z wszystkich trzech łodzi najstarsza jest ta z Oseberg (jej powstanie datowane jest na ok. 820 r.), dalej w kolejności plasuje się łódź z Gokstad (zbudowana prawdopodobnie ok. 890 r.), najmłodsza natomiast jest łódź z Tune (zbudowana ok. 900 r.). Jeśli chodzi o rozmiary to największa jest łódź z Gokstad, która ma 25 m długości i 5 m szerokości, druga w kolejności jest łódź z Oseberg – długa na 22 m i szeroka na 5 m i wreszcie najmniejsza (choć nieznacznie) jest łódź z Tune, która ma 22 m długości i 4,35 m szerokości. Wraz z łodziami w kurhanach odkryto także liczne, należące do zmarłych, przedmioty codziennego użytku oraz przedmioty kultu religijnego, które również eksponowane są dziś w muzeum.