Samowie
Stare tradycje wierzeniowe Samów charakteryzował głównie bliski i pełen szacunku kontakt z naturą i właściwe jej archetypy boskie. W miejscach o szczególnej mocy, zwłaszcza na odznaczających się skalnych formacjach ludzie składali ofiary swoim bogom i przodkom, prosząc o szczęśliwe łowy i powodzenie w innych przedsięwzięciach. Interwencjami w sprawach nadprzyrodzonych i uzdrawianiem zajmowali się szamani, którzy przy pomocy bębnów i małych figurek w poszukiwaniu odpowiedzi wyruszali w podróż poza własne ciało, wędrując aż na krańce ziemi. Co ciekawe, podobnie jak niemal u wszystkich pierwotnych ludów na półkuli północnej, niedźwiedź – najsilniejsze z żyjących tu zwierząt – uważany był za istotę świętą.
Niezwykle istotnym elementem tradycji religijnej było śpiewanie joik (lub yoik), czyli „pieśni równin”. Każdy człowiek miał swoją melodię czy pieśń, nie tyle odzwierciedlającą jego osobowość czy doświadczenia, lecz zawierającą istotę duchową. Taka osobista mantra była tak potężna i miała tak ogromne znaczenie, że pierwsi misjonarze chrześcijańscy uznali ją za grzech i zagrożenie dla dzieła ewangelizacji.
Chociaż obecnie większość Samów wyznaje chrześcijaństwo, ostatnio daje się zaobserwować powrót pewnych elementów dawnej religii.