Það gerðist einu sinni, að Loki féll í hendur risa Geirrodr. Því að hann komst að því, að hinn snjalli Þurs býr í Jotunheim og setur gildrur fyrir flakkarana, sem ráfaði óvart inn í afmörkun bús síns, og fordæmir þá sem eru teknir til grimmilegs dauða. Fréttin var, að enn sem komið er hefur enginn stjórnað eða gáfað, né með álögum til að forðast launsát Geirrodr.
Loki treysti sviksemi sinni og ákvað að skoða það. Umbreytt í fálka, hann flaug að kastala risans og, sitjandi á veggnum, horfði á Thorsom vinda upp um hjáleiðina. Fljótt náði Geirrodr honum og skipaði að taka hann. Loki hló, Leita, eins og þjónn klifrar upp við vegginn á honum og til að gera sér meiri skemmtun lét hann hann koma innan seilingar. Hins vegar þegar hann vildi fara í flug, fannst, að fætur hans voru þrýstir við vegginn. Þannig var hann tekinn og færður til Þursa. Geirródr leit á fuglinn og þekkti hann strax, að þetta er ekki raunverulegur fálki heldur manneskja í formi örna. Svo hann krafðist, að fanginn myndi sýna sitt rétta form. Einu sinni var Loki hins vegar mállaus og heyrnarlaus fyrir stefnu risans, hann lokaði hann inni í búri og gaf honum ekkert að borða eða drekka. Eftir þrjá mánuði hrundi Loki, nær dauða, að lokum.
Geirrodr, að sjá hvern hann er að fást við, samþykkt að láta hann fara með ástand, sem mun tálbeita Þór Þór til landsins. Loki féllst á allt. Eftir að hafa snúið aftur til Asgarðs, sagði hann Þór, að risi býr í Jótunheimi, sem þekkir ekki hræðilegt nafn sonar Óðins og er ekki sama um frægð sína. Þór reiddist af reiði og héldu þeir skjótt af stað til höfuðstöðva Geirroðar. Á leiðinni hittu þau móður Widar, tröllkonan Grid. Þessi varaði Þór við, eftir, vera hjá Geirrodr, hann var vakandi, þar að auki lánaði hún honum járnhanska, styrktarbelti og töfrastafur. Upp frá því skildi hann aldrei við þá.