Loki flakkaði í skóginum um nokkurt skeið, minnast niðurlægingar, og að bjórinn hafi ekki enn blásið úr höfði hans, ákvað að fara aftur og hefna sín á ásunum. Hann vildi vekja reiði þeirra og dreifa ágreiningi meðal þeirra, svo að þeir geti aldrei setið saman í herbergi með bjór og söngva.
Fyrir dyrum að réttinum rakst Agira á Loka eldri - hinn virta Agira kokk. Tíu, búinn að sjá komandi risa, hann hrökk við, óttast, svo að hann myndi ekki mæta örlögum Fimafeng. En Loki ætlaði ekki að drepa að þessu sinni. Hann spurði bara, hvað guðirnir í halli gera og tala um. Eldir svaraði, að þeir segja sögur af ævintýrum sínum og kostum þeirra í bardaga, en enginn nefnir vinsamlega nafn hans. Að heyra það, Loki hló hlæjandi og strauk inn í herbergið.
Allir þögnuðu þegar hann sá hann. Loki leit ögrandi í kringum sig og spurði, mun enginn þjóna honum drykk, svo að hann gæti drukkið fyrir „stolta” guðir. Bragi - ljóðardrottinn - svaraði þessari stríðni, að enginn staður er fyrir borð fyrir óboðna og svívirta gesti. Loki, að vita, að hann eigi engan sinn líka í einvígi við orð Braga, hann fór, að hann heyrði ekki og sneri sér beint að Óðni, ákalla bræðralag blóðs, sem þeir gerðu ályktun fyrir fyrr á öldum. Faðir guðanna, bundinn af orðum eiða, tók undir það, fyrir Loka að deila borð með þeim, og leiðbeindi Widar, að hann skyldi búa honum pláss og gefa honum fyrsta bollann. Hann kallaði þó ekki Loka með nafni, nota í staðinn hugtakið „faðir úlfa”. Tíu, hækka fyrsta ristað brauð sitt, heilsaði, eins og þakklátur gestur sæmir, allir gleðigjafar, en þó að benda á, að hann geti ekki drukkið heilsu Braga. Bragi er mildur að eðlisfari, að vilja forðast deilur hvað sem það kostar, hann bauð sig fram með lausnargjaldi, að aðeins Loki myndi láta af deilum sínum. Í staðinn gaf hann honum hest og sverð og dýrar húðuðu ofan á, en hlegið var að honum og móðgað. Loki sakaði hann um fátækt og hugleysi, um leið að kalla það huglítill og skraut á bekk. Bragi vildi fara í einvígi strax, að þvo burt móðgunina með blóði, en hér greip Idunn, gullhærða ungfrúin, betl, að hætta að berjast. Og Loki sparaði hana ekki, kalla háþróaðasta kvenna. Þessu svaraði Gafeon - þessi, sem þekkti örlögin til jafns við Óðinn. Hún sagði, að Aesir myndu binda enda á óþarfa baráttu sína, því Loki, þó að hann viti það ekki sjálfur, hann hefur þegar tapað og sýnir örlagamarkið. Loki var hræddur, heyra spádómsorð, en reiði hans tók yfir huga hans, þegar hann móðgaði Gafeon, að gera hana að lera og skækju, hvað það fer í rúmið með ungum mönnum fyrir handfylli af gripum.