Þá söfnuðust Æsir að málinu og fóru að ráðfæra sig, hvernig eiga Mjóllnir að ná sér, og þegar Freyja beygði sig ekki fyrir þrýstingi almennings og hafnaði aftur afdráttarlaust öllum samskiptum við tröllið, þeir gátu ekki fundið leið í langan tíma. Að lokum lagði Heimdal til hugsun, að Þór sjálfur gæti farið í dulargervi í stað gyðjunnar. Þeir munu gefa honum konuklæði, hann mun hylja andlit sitt með lín trefil, og hann mun hengja hið fræga hálsmen Freya um hálsinn á sér og Thrym mun örugglega ekki kannast við svikin. Það verður líklega ekki með brúðkaupsnóttina, þar sem Þór finnur fyrir Mjöllni í hendi sér.
Allir voru mjög góð hugmynd. Aðeins Þór var varkár, að hann yrði svívirtur, þegar hún klæðir sig upp í klúta kvenna, óverðugur raunverulegum manni. Loki sannfærði hann þó fljótt, þar sem vísað er til skyldu sinnar og kynnt honum mynd af Asgard rænt af risum, þegar hann er látinn vera lengur eftirlitslaus, án verndar Mjollna. Að heyra það, Þór tók undir það. Svo hún klæddi hann, eins og sæmir brúði sem fer í hús brúðgumans. Freyja klæddi Þór sinn fínasta skikkju af fínu líni og hengdi hinn fræga Brisyng-skartgrip um háls hennar, sem hún fékk að gjöf frá dvergunum. Hann setti punkta hettu á höfuðið, hvað konur hafa sett á sig hingað til daginn sem þær giftast. Þór leit skemmtilegur út í þessum dulargervi og reiðist hann yfir lúmskum dottum í andlit Ásanna.. Því reiðari sem hann var gagnvart Thrym. Loki bauðst að fylgja honum og þjóna sem brúðarmær. Svo þeir lögðu af stað. Þór steig geitarvagna sinn, og Loki, af list sem aðeins er þekktur fyrir hann, breytti þeim svona, að þeir litu, eins og mestu stóðhestarnir. Jörðin skalf og neistaflug flaug undan hjólunum, er þeir hljópu til hirðar Thrym.