Broke fór strax í sæti bróður síns, og hann fór strax að vinna. Hann henti gulli í ofninn, borið fram viðeigandi álög og sópaði Broki, að þessi blæs stöðugt á belg, og hann fór frá sjálfum sér. Á einum stað flaug vír inn í verkstæðið og skar í hönd Broke, en þessi hætti ekki að vinna.
Svo kom Syndr aftur og tók galtið úr ofninum. Hann hafði þessa eign, að þú gætir hjólað það eins vel á jörðinni, sem og á vatninu, og hárið á honum birti jafnvel í myrkasta myrkri.
Aftur henti Syndr gulli í ofninn og bauð að blása belgnum á eldinn eins og áður, hann fór sjálfur í burtu. Giez birtist aftur og að þessu sinni skar hann Broke á hálsinn. Engu að síður hélt dvergurinn áfram störfum sínum. Syndr var kominn aftur og tók hann nú Draupnispottinn úr ofninum. Það hafði forskotið, að á níundu hverju kvöldi fæddi hann níu eins og hann sjálfur.
Að þessu sinni henti Syndr járnstykki í ofninn og, að skilja bróður minn eftir við bjöllurnar, farinn. Gír flaug inn og hann klippti svo mikið á augnlokið á Broke, blóð rann. Dvergurinn skalf og, að reka burt fluguna, hann sleppti belgnum um stund. Hann snéri sér hins vegar strax aftur að truflunum sínum, því ákafari, að hann var hræddur, að stutt seinkun gæti skaðað vöruna. Syndr kom aftur og tók hamarinn af Mjollni úr ofninum. Hann hafði þessa eign, sem einu sinni kastaði náði það alltaf markmiði sínu með því að mylja það, að fara strax aftur í eigandann. Hann gæti líka minnkað svona á beiðni, að það mætti setja í vasa.
Broke tók nú öll verk bróður síns og fór til Ásgarðs, fyrir guði að gera upp veðmálið. Hann afhenti Óðni Draupnina, Villisvín Frey, a Thorowi Mjóllnira. Goðin söfnuðust saman til ráðs og fæddu börn, að got Þórs hefur forgang umfram allt. Þannig veittu þeir Brok vinninginn.
Dvergrinn bað nú höfuð Loka. Þessi lagði til, að hann myndi greiða launin. Broke neitaði að samþykkja það, grunar réttilega, að það var Loki sem var breytt í gza sem reyndi að trufla störf hans. Loki byrjaði þá að hlaupa í burtu, þangað til loks hélt Þór honum niðri, minnast meins konu sinnar.
Það var ekkert sem Loki gat gert í því. Hann samþykkti það, fyrir Broke að taka höfuðið, en mótmælti réttinum á hálsinum. Dvergurinn var undrandi á perversi andstæðings síns og lét sér að lokum nægja að sauma munninn. Upp frá því fór Loki að þagga niður í langan tíma, ófær um að bregðast við ádeilum Aesis. Að lokum var honum vorkunn og leystur undan skömm sinni.
Svona var Loki refsað fyrir stolt sitt, og guðirnir hafa eignast voldug vopn í baráttunni við risana. Fljótlega öðlaðist Mjollnir svo óheyrilega frægð meðal illu valdanna í heiminum, að eingöngu minningin um hann frestaði. Þess vegna fóru menn að bera ímynd hamarsins sem talisman gegn illum öflum.