Jöklar náðu einu sinni yfir stóran hluta Noregs. Enn í dag eru margar leifar af íshettum og daljöklum um allt land, sérstaklega á Svalbarða. Orðalistinn hér að neðan inniheldur hugtök sem eiga við fyrirbæri jökla.
Arete – hvass brún milli tveggja daljökla.
Kálfar – brot ísjakanna frá framfarandi jökli.
Sirkus, kars – „Hringleikahús” ristur í fjallshlíðina við jökulinn.
Íshettu eða íshellu – stöðugt uppsöfnunarsvæði og þjöppun á snjó og ís, uppruna myndunar daljökla. Íshettan nær yfirleitt yfir stærra svæði en ísbreiðurnar. Þegar allur landsmassinn er þakinn íshettu (eins og hjá Grænlandi eða Suðurskautslandinu), þá er hann kallaður meginlandsjökull.
Firn – erfitt, grófkornaður snjór efst á jöklinum, sem hefur ekki enn orðið að ís.
Morenuleir – lítill, talkúm eins og múl sem rennur í jökulám, sem sest að í dölum jökuláa. Það er myndað með núningi íss gegn klettum.
Growler, fljótandi ísblokk – lítill jökull, fljótandi rétt undir vatnsyfirborðinu, erfitt að sjá, þannig stofna skipum í hættu.
Sveppir eða ísborð – sveppalík snjómyndun, myndast vegna óreglulegs snjóbráðnar í sólríkum hlíðum jökulsins.
Jókulhlaup – Íslenskt orð sem þýðir 'jökulbrestur”; vísar til skyndilegrar og oft skelfilegrar losunar vatns úr jökli, stafað af broti á jöklasvip eða jökulstíflu, af völdum eldvirkni undir ísbreiðunni.
Fyrirtækjalína – hæsta stig jökulsins, sem ís bráðnar á hverju ári. Snjómynd, yfir þessu stigi, er vísað til sem firn Ice Pieces – litlir ísjakar, sem varpast út fyrir yfirborð sjávar ekki hærra en á 5 m.
Daljökull – ísá sem rennur frá ísbreiðunni eða íshettunni niður um Przedgórski-dalinn (Piedmontowy) – mikill jökull sem hvílir við rætur brattar hæðar, myndast við ármót tveggja eða fleiri daljökla.
Jökull gengur fram – daljökull sem rennur í sjóinn, sem varpar ísjakana
Jöklamylla – tjörn eða lækur innan í jökli Tíð vísbending um að myllur séu til staðar eru djúpar, kringlótt hola í ísnum.
Moberg – fjallið myndaðist vegna eldgoss undir íshettunni. Sígild mobergs eru gerð úr hlaupkenndri bergmassa.