Het horen van deze ongeëvenaarde laster, de goden vuurden met grote woede. En nu sloot alleen Odin zich aan bij het geschil. Verontwaardigd over Loki's ongeëvenaarde gedrag, vestigde hij zijn aandacht op zijn waanzin, wat hem onvermijdelijk tot een ondergang drijft. Maar geen argumenten konden Loki aanspreken, overweldigd door wraak. Hij werd razend, zwaaiend met zijn armen, beschuldigingen geuit, die zijn zieke geest hem gaf. Hij begon de Eerste van de goden te oordelen met beledigende woorden, hem een bedrieger en een schurk noemen, omdat hij volgens hem ten onrechte zijn vonnissen uitsprak, het verlenen van overwinning in de strijd van de laffe en de zwakkeren.
Odin gaf niet zoveel om het geklets van de dronkaard en trok met kalme woorden zijn aandacht, dat hij niet mag worden beoordeeld door de daden van de wijzer en waardiger. Hij wees hem ook op, omdat Loki de schurken en misleidingen noemde, oneervolle praktijken, wat hij deed, acht jaar lang verborgen in de meest geheime uithoeken van de aarde. Loki was verbaasd, omdat hij dacht, die daden, wie hij daar deed, en die hij liever zou vergeten, ze zullen er nooit uitkomen, voor altijd verborgen in de duisternis van een mysterie. Nu beschreef Odin, hoe hij genoot van homoseksuele praktijken en hekserij, als een hermafrodiet, hij baarde monsterlijke nakomelingen. Deze gruwelen onthullen, Odin ontnam hem zijn eer en recht op compensatie. Hoe dan ook, Loki, ondanks de waanzin die hem beperkt, hij aarzelde om de Heer van goden en mensen te bevechten. Hij vergat echter zijn tong niet en slaagde er niet in Odin met laster te behandelen, God in een even beschamend licht plaatsen. Het is moeilijk te zeggen, zou Loki niet te ver brengen, zo niet voor Frigg. De wijze godin wierp woorden van verzoening tussen de ruzies, radzc im, dat ze het verleden met rust zouden laten en zich zouden herinneren wat ze hadden gedaan, die ze pleegden in de dagen van de jeugd van de wereld. Maar niets kon de woedende Loki stoppen. profiteren van de kans, dat hij een nieuwe had, zwakkere tegenstander, hij stortte al zijn woede uit op Frigg, Odins echtgenoot beschuldigen van overspel en losbandigheid. Dit was zelfs te veel voor de godin van het gematigde hart. Ze hief haar handen in stomme verontwaardiging op en riep, dat als haar Baldr had geleefd, niemand zou het aandurven een moeder te beledigen in het bijzijn van haar zoon. Loki dronk van zijn eigen woede, riep hij ernaar terug, dat hij Baldr nooit had gevreesd, en hij was het die de dood had gebracht aan de mooiste goden. Tacts gaf zichzelf blindelings toe aan de misdaad. Frigg zweeg van de pijn, hoewel haar hart het haar al een hele tijd vertelde, wie was de oorzaak van het ongeluk. Ze zocht zelf geen wraak, omdat ze het wist, dat lot zou de moordenaar hoe dan ook bereiken.