De reuzen hielden van sterk bier en stevig eten. Ze konden hierin niet gematigd zijn. Dronken Don had vaak weinig lol, keien gooien op vreedzame menselijke nederzettingen, het bestormen van de zee, toen er boten op liepen, kwellende zwervers zijn met sneeuwstormen en vorst.
De duistere reuzen haatten alles en iedereen, die hield van het licht en de warmte van de zonnestralen. De schenkers van licht en vreugde werden het voorwerp van hun bijzondere haat, zon en maan. Dus probeerden ze met alle middelen om ze uit te roeien, streven om de wereld in chaos en duisternis te storten. Zo niet ter bescherming van de goden en hun waakzaamheid, het zou spoedig eeuwige winter en nacht zijn.
Ze haalden hun kracht uit de aarde, hoe giftige paddenstoelen hun sappen uit het bos halen, waarin ze groeiden. Straszne jady Niflhellu, waarmee het lichaam van Ymir doordrenkt was, hebben gemaakt, dat alles, wat vijandig en vreemd is voor de mens, het was dicht bij het hart van reuzen. Duisternis, ontoegankelijke rotsen, ijskoud, ongebreideld vuur, of de onstabiele en onpeilbare diepten van de zeeën hun favoriete element waren. De uitzondering was Agir, Zeegigant. Verzoend met de bonen, organiseerde hij vaak feesten voor hen, het hosten van de Asen in hun onderzeese paleizen. Slecht voor zeilers, ontving ze, toen ze verdronken, in zijn hof, waar ze vreugdevol leefden op feesten en spelen, genietend van de aanblik van de rijkelijk gedekte tafel en de mooie dochter van de heer van de diepten.
Tot de reuzen behoorden ook Nomy - godinnen van het lot. Ze kwamen uit Jotunheim, waar de wereld nog jong was en Asgard bewoonde, in plaats van, waar de bron genaamd "Urd spring”. Drie zussen sponnen een draad van het lot voor mensen en goden. Ze waren streng en meedogenloos. Ze brachten het lot van de wereld en het besef van de onvermijdelijkheid van het einde.
Wolwy, de zieners, was verwant aan de Nornen. Af en toe werden in de familie van de reus Widolf vrouwen geboren met de gave om de toekomst te zien. Meestal blind voor hedendaagse dingen, ze konden ver en duidelijk in de verte zien, en in de nabije toekomst. Ze bewaakten hun kennis angstvallig, zelden de toekomst aan mensen onthullen, sterk en god. Alleen door truc of spreuk was het mogelijk om een antwoord van hen te krijgen. Zelfs Odin moest zijn toevlucht nemen tot de kracht van de runen, om het lot van de wereld te kennen. Net als Nomy namen ze de vreugde weg van de wereld, dus de Wolwy gaf hem hoop.