Hvalveiðar. Ekkert annað mál sem tengist umhverfisvernd í Noregi vekur jafn mikinn alþjóðlegan áhuga og svo margar tilfinningar, eins og að hefja aftur hvalveiðar í Norður-Íshafinu. W 1993 r. í Noregi hefur minkaveiðar í atvinnuskyni hafist að nýju, í bága við alþjóðlegt bann við veiðum þessara dýra. Þó Noregur styðji verndun annarra tegunda í útrýmingarhættu, norska ríkisstjórnin telur, að hvalirnir taki á móti mér, hver fjöldi er í Norður-Atlantshafi 75 000, veiðar ógna ekki, svo framarlega sem þeim er stjórnað og takmarkað. W 1993 r. Norskir veiðimenn fengu að drepa með hörpum 157 minkę hvalir. Þessi tala hefur síðan tvöfaldast. Alþjóðlegir stjórnmálahringar fundu enga ástæðu til að bregðast hart við, en hópar vistfræðilegra hreyfinga, sérstaklega Greenpeace, þeir lýstu yfir mikilli andstöðu og mótmælaherferðir hófust; það eru jafnvel raunverulegar árásir á hvalveiðiskip.
Það er þekkt úr sögunni, að hvalveiðimenn þessa svæðis hafi enga öngþveiti, þegar kemur að veiðum á hvölum, upp að útrýmingu dýra. Hins vegar segja Norðmenn, að nútíma hvalveiðimenn verði að fylgja smáatriðum, strangt staðalkerfi fyrir þá, sem mun örugglega ekki stofna neinum tegundum í hættu. Talsmenn hvalveiða gæta sín, að mótmæli séu höfð af fólki með tilfinningaþrungna afstöðu til dýra, innilega viljugir, en úr sambandi við raunveruleikann. Stuðningsmenn veiða segja líka, að flestir evrópskir og bandarískir borgarbúar hafi engin samskipti við raunverulega náttúru og skilji ekki reglur um stjórnun hennar, og að andmæli hvalveiða séu óskynsamleg, vegna þess að þau einkennast af „næstum trúaráhuga, sem er vörpun mannlegra samskipta og tilfinninga á villtar sjávarverur”, eins og fram kom af utanríkisráðherra.
Mikilvægt, að norskir hvalveiðimenn virði þann tíma sem veittur er til veiða og virði verndunartímabilin - þegar veiðar á hvalveiðimönnum eru bannaðar, þeir fást við hefðbundnar veiðar. Einstaklingar, sem vilja veiða hvali, þeir verða að hafa sín skip og tilheyra faglegu fiskveiðisamfélagi. Ekki má nota fiskleitar til að staðsetja og drepa hvali, og eingöngu til veiða. Nota ætti harpunbyssur af kalíberi 50 ég 60 mm með sprengiefni, að dýrin deyi eins fljótt og auðið er. Haglabyssur er aðeins hægt að nota sem aukavopn. Um borð í hverju skipi verður að vera hæfur dýralæknir, sem tryggir að farið sé að reglunum. Hvalur sem felldur er á hörpu er dreginn um borð í skipið og afklæddur (sviptir olíuna). Kjötið og lýsið er síðan afhent til strandverksmiðjunnar, að fást við vinnslu og pökkun. Norðmenn segja, að þau styðji hefðbundin fjölskyldufyrirtæki og hafi ekki í hyggju eða löngun til að snúa aftur til hvalveiða í iðnaði.
Gífurleg ógn við norska hvali (auk veiða) er vatnsmengun með efnum, sérstaklega PCB. Þetta efni skemmir æxlunar- og ónæmiskerfi hvalsins. Slík tilfelli hafa þegar komið fram í undirliggjandi fiski fyrstu árin 90. – mörg dauðsföll þessara stóru spendýra voru þá af völdum veirusýkinga.