Walvisvangst. Geen enkele andere kwestie in verband met milieubescherming in Noorwegen wekt zoveel internationale belangstelling en zoveel emoties, zoals het hervatten van de walvisjacht in de Noordelijke IJszee. W. 1993 R. in Noorwegen is de commerciële jacht op minka hervat, in strijd met het internationale verbod op de jacht op deze dieren. Hoewel Noorwegen de bescherming van andere bedreigde diersoorten ondersteunt, overweegt de Noorse regering, dat de walvissen me onder ogen zullen zien, wiens nummer in de Noord-Atlantische Oceaan is 75 000, vissen vormt geen bedreiging, zolang ze gecontroleerd en beperkt zijn. W. 1993 R. Noorse jagers mochten moorden met harpoenen 157 dwergvinvissen. Dit aantal is inmiddels verdubbeld. Internationale politieke kringen vonden geen reden om krachtig te reageren, maar groepen ecologische bewegingen, vooral Greenpeace, zij uitten verhitte oppositie en protestcampagnes begonnen; er zijn zelfs echte aanvallen op walvisvaarders.
Het is bekend uit de geschiedenis, dat de walvisvaarders in deze regio er geen moeite mee hebben, als het gaat om het jagen op walvissen, tot aan de rand van uitsterven van dieren. Maar, zeggen de Noren, dat moderne walvisvaarders zich aan de details moeten houden, een strikt normenstelsel voor hen, die zeker geen enkele soort in gevaar zal brengen. Voorstanders van walvisjacht zijn voorzichtig, dat protesten worden gebracht door mensen met een sentimentele houding ten opzichte van dieren, oprecht bereid, maar geen voeling met de werkelijkheid. Jagen supporters zeggen ook, dat de meeste Europese en Amerikaanse stadsmensen geen contact hebben met de echte natuur en de principes van het beheer ervan niet begrijpen, en dat de bezwaren tegen de walvisjacht irrationeel zijn, omdat ze worden gekenmerkt door "bijna religieuze ijver, dat is een projectie van interpersoonlijke relaties en emoties op wilde zeedieren”, zoals aangegeven door de minister van Buitenlandse Zaken.
Belangrijk, dat Noorse walvisvaarders de tijd respecteren die is toegewezen voor de jacht en de instandhoudingsperioden respecteren - wanneer het jagen op walvisvaarders verboden is, zijn bezig met traditionele visserij. Personen, die op walvissen willen jagen, ze moeten hun eigen vaartuigen hebben en behoren tot een professionele vissersgemeenschap. Fishfinders mogen niet worden gebruikt om walvissen te lokaliseren en te doden, en alleen voor de jacht mogen harpoengeweren van kaliber worden gebruikt 50 ik 60 mm met explosieven, dat dieren zo snel mogelijk sterven. Shotguns kunnen alleen als hulpwapen worden gebruikt. Aan boord van elk vaartuig moet een gekwalificeerde dierenarts aanwezig zijn, die ervoor zorgt dat de regels worden nageleefd. Een door een harpoen getroffen walvis wordt aan boord van het schip getrokken en uitgekleed (berooft de olie). Het vlees en de visolie worden vervolgens geleverd aan de kustfabriek, omgaan met verwerking en verpakking. Noren zeggen, dat ze traditionele familiebedrijven steunen en niet de intentie of wens hebben om terug te keren naar de industriële walvisjacht.
Een enorme bedreiging voor Noorse walvissen (naast jagen) is waterverontreiniging met chemicaliën, vooral PCB. Deze stof beschadigt het voortplantings- en immuunsysteem van de walvisachtigen. Dergelijke gevallen zijn al aan het begin van de jaren bij beugelvissen waargenomen 90. – de vele sterfgevallen van deze grote zoogdieren werden vervolgens veroorzaakt door virale infecties.