Sjávarspendýr. Sjórinn í kringum Noreg er ríkur af fiski, sem þeir skulda kjöraðstæðum fyrir svifþróun á sumrin. Gnægð matar dregur einnig til sér hval, sem nærast á svifi, auk tannhvala og sela, sem borða aðallega fisk sem borðar svif. Því miður, eftir margra ára veiðar á hvölum í Norður-Atlantshafi og Norður-Íshafi eru nokkrar tegundir hvala á barmi útrýmingar. Það er ekkert sem bendir til þessa, að fjöldi hvala á þessu svæði muni nokkurn tíma snúa aftur til fyrra horfs, eina undantekningin er dúndrandi andlitið.
Berandi andlitið á mér (minkehval) ná lengd 7 – 10 m og vega 5-10 þinn. Þeir eru lávarðir, það er að segja í stað tanna hafa þeir hornplötur í munninum. Minkę siglir milli Azoreyja og Svalbarða.
Sjávarhaf í útrýmingarhættu [sei-hvalur), einnig tilheyrandi undirlaginu, búa við strendur Finnmark. Nafn þeirra kemur frá sei (fiskur frá leprechaun fjölskyldunni), sem birtast einnig hér á tímabilinu, að nærast á svifi. Lengd fulltrúa þessarar tegundar hvalreiða nær 18 m, a waga – 30 þinn. Í árlegu fólksflutningunum fara sjógöngurnar til sjávar í norðvestur Afríku og Portúgal að vetri til, og á sumrin snúa þeir aftur til Noregshafs og suður Barentshafs.
Finwal (grindhvalur) nær lengd upp í 24 m og vegur að 80 þinn. Finwals varð aðal veiðimarkmiðið eftir uppfinningu w 1864 r. af Norðmanninum Sven Foyn hörpu með sprengihleðslu. Ólöglegir hvalveiðimenn hafa fækkað þessum dýrum í Atlantshafi niður í nokkur þúsund. Finwals eru líka farfugl: þeir dvelja veturinn á hafinu milli Spánar og Suður-Noregs, og sumar í hafinu umhverfis Norður-Noreg, eyjarnar Jan Mayen og Svalbarða.
Stærsta dýr í heimi, Steypireyður (bl3hval), vex að 28 m að lengd, og þyngd þess er eins mikil og 110 þinn. Hvalirnir drepast vegna fitunnar. W 1967 r. (allt of seint!) Alþjóða hvalveiðiráðið hefur loksins ákveðið að vernda þær. Áður 1864 r. þau lifðu 6000 – 9000 stykki. Eins og stendur eru aðeins nokkur hundruð bláir uggar eftir í hafinu, og um árabil 60. þeir sáust ekki í sjónum í kringum Noreg.
Sáðhvalir (spermsettval), mæla til 19 m og vega að 50 þinn, einkennist af „ferningi” prófíl. Þeir borða aðallega fisk og blóðfisk, og þeir synda venjulega í talningu hjarða 15-20 einstaklinga. Hvalveiðimenn hafa tæmt hvalveiðimenn vegna slæmu og dýrmætu sáðveiðimanna (spermaceti – efni úr hausnum á sáðhvalnum, metin í snyrtivörur fyrir ilm af muskus]. Sem betur fer koma nokkrir sáðhvalir í skógarríkt vatn í Vesteralen og hægt er að fylgjast með þeim í sérskipulögðum bátsferðum.
Stundum má finna hnúfubak á milli Alesund og Varangerhałv0ya (langfinna, knoIhval), tannhvalur, mæla til 15 m og vega að 30 þinn. Grindhvalir eru meðal liprustu hvalreiða. Þeir hoppa oft fyrir ofan vatnið og berja það með skottinu, þá gefa þeir frá sér einkennandi hljóð. Náttúran hefur veitt hnúfubakunum hári rödd: lágt hróp þeirra heyrist og er tekið upp jafnvel í mörg hundruð kílómetra fjarlægð.
Boghvalur (gr0tilandshval) var nánast alveg stimplað út í lok 19. aldar., vegna þess að það veitti bensínvíra, einu sinni nauðsynlegt til framleiðslu á korsettum, aðdáendur og svipur. W 1679 r. um Svalbarða synti u.þ.b.. 25 000 bogahvalir, nú er aðeins handfylli af þeim eftir.
Orkar, kallaður sverðfiskur, og morðingjar á mörgum tungumálum (háhyrningur), eru stærstu rándýr sjávar. Þessi dýr ná allt að 7 m og vega að 5 þinn. Það eru u.þ.b.. 1500. Kalkhvalir synda í hópum á eftir 2 – 3 einstaklinga. Þeir nærast á fiski, selir, delfinami, svínakjöt og hvalfiskur (til dæmis andlit), sem geta jafnvel verið stærri en þeir sjálfir. Grindwal (grindhval), langhvalur, u.þ.b.. 6 m, sund í hjörðum allt að nokkur hundruð einstaklingum, gerist á svæðinu upp að Norður-Höfða. Hvítar stokka, það er beluchs (hvithval), allt að 4 m, þeir búa aðallega í Norður-Íshafinu, og þeir synda í hjörðum sem eru fimm til tylft einstaklingar.
Hvítur og grár narhval (narhval), ná til 3,5 m að lengd, hefur sérkenni, lengi áfram 2,7 m, spíralbeinshögg, sem stendur út undir efri vör karlsins. Kieł narwala, önnur af tveimur tönnum hans, reyndar, var mjög eftirsótt á miðöldum. (Það fer! fyrir aftan horn goðsagnakennda einhyrningsins). Narhvalar búa aðallega á Norður-Íshafinu, og af og til synda þeir upp árnar í leit að fersku vatni. Hjarðir þeirra telja 15 – 20 einstaklinga.
Butlo-nef búa einnig nálægt Noregi, Atlantshafshvítir og algengir höfrungar.
Seli er að finna um allt Noreg við ströndina. Mikilvægustu tegundirnar eru landselinn (stein-kobbe), grár selur (havert), foka Weddela [hringur], grenland sel [granlandssel], hettupeysa (klappmyss) og saumað yfirvaraskegg [bldsel). Miklu stærri rostungur (rostungur), sem aðeins er byggð af Svalbarða, nær lengd upp í 4 m og vegur að 1300 kg. Þú þekkir það eftir löngum vígtennunum, kallaði högg, sem hjá körlum ná lengd 1 m. Þó að rostungar hafi einu sinni verið veiddir ákaflega eftir vígtennunum og fitunni, frá 1952 r., þegar þeir voru settir undir vernd, íbúar þeirra á Svalbarða náðu u.þ.b.. 1000 stykki