Í þessu tilfelli er einnig vakin athygli á tilvist táknræns lags í hópi goðafræðilegra verka sem tengjast frjósemisdýrkuninni.
Nútíma rannsóknir hafa gert það mögulegt að koma á fót, að Codex Regius handritið var skrifað í kringum það 1270 ári. Það er hins vegar erfitt að skilgreina tímaröð við gerð einstakra laga. Það er venjulega sett fyrir tímabilið frá 9. til 11. aldar. Sumir vísindamenn lengja þó tímaröðina til VIII-XIII aldanna. Greining á rúnaritunum kom í ljós, að vísbendingar um vísbendingar og Eddy-stíl voru þekktar í kring 700 ári. Þegar þú ákveður tíma til að skrifa hvert lag hringrásarinnar, þau voru venjulega byggð á samanburðarrannsóknum á þemunum sem birtast í verkunum, lýsingar á landslagsformum og þáttum efnismenningar með sögulegum og fornleifum. Jafn óljóst, eins og stefnumót, er uppruni laganna. Það er trúað, að líklega var mest af því búið til í umhverfi íslenskra bóndras. Sum eru af almennum skandinavískum uppruna, og ekki endilega kurteislega. Hér er vert að leggja áherslu á, að þeir hafi enga beina bókmenntafélaga á þeim svæðum sem búa við meginlandsþjóðverja. Á hinn bóginn hafa lög hetjulegu lotunnar þau.
Upptökugildi Eddu hefur ítrekað verið dregið í efa. Fjölmargir vísindamenn hafa vakið efasemdir um áreiðanleika upplýsinganna sem þar er að finna, varðandi goðsagnakennda heiminn. Spurningin um höfund einstakra goðsagnakenndra þema var einnig mjög umdeild. Spurt var í þessu máli, eru atburðirnir sem lýst er í Eddu afrakstur fantasíu höfundar?, eða þau eru ljóðræn endurvinnsla á útbreiddri goðsögn. Nú á að taka upp, það þrátt fyrir fjölmarga ásókn í heiðni, Kjarni Eddy er ósvikinn, að vera ljóðræn umbreyting á goðsagnakenndum veruleika Norður-Þjóðverja. Þessi niðurstaða er meðal annars hvött af greiningu á innihaldi skandinavískra grjótskurða. Þökk sé þeim var það komið á fót, að sumar goðsagnir voru rótgrónar í skandinavísku samfélagi. Þetta á fyrst og fremst við um hugmyndina um ragnarok og þá táknfræði sem henni fylgir (Walkirie, vilk, Walhalla, ormadreki o.s.frv.), sem og persóna Þórs, sértrúarsöfnuðurinn, samkvæmt nútíma rannsóknum, var útbreiddur.