Sami
De oude Samische geloofstradities werden vooral gekenmerkt door een nauw en respectvol contact met de natuur en haar goddelijke archetypen. Op plaatsen met een bijzondere kracht, vooral op prominente rotsformaties brachten mensen offers aan hun goden en voorouders, vragen om een gelukkige jacht en succes bij andere inspanningen. Sjamanen hadden te maken met bovennatuurlijke interventies en genezing, die met behulp van trommels en kleine figuren op zoek naar antwoorden op reis gingen voorbij hun eigen lichaam, dwalen naar de uiteinden van de aarde. Interessant, zoals bij bijna alle primitieve volkeren op het noordelijk halfrond, beer – het sterkste dier dat hier leeft – hij werd als een heilig wezen beschouwd.
Het zingen van de joik was een buitengewoon belangrijk element van de religieuze traditie (de joik), dat wil zeggen, 'de liederen van de vlakten”. Elke persoon had zijn eigen melodie of lied, niet zozeer als gevolg van zijn persoonlijkheid of ervaringen, maar met een spiritueel wezen. Zo'n persoonlijke mantra was zo krachtig en zo belangrijk, dat vroege christelijke missionarissen het als een zonde beschouwden en een bedreiging voor het evangelisatiewerk.
Hoewel de meeste Sami tegenwoordig het christendom belijden, onlangs is er een terugkeer naar enkele elementen van de oude religie.