Ár eftir ár komu frjálsir eiginmenn saman á Biała Rock, til ráðgjafar og lausnar deilum. Frá tjöru, fátækir og án stuðningsmanna, hann hafði litla möguleika á að vinna málið með svo frægum og öflugum eiginmanni, hvað frændi hans var. Hann var þó heppinn. Því að það var fólk sem var tregt til Antantýr, sem mundi eftir móður sinni og honum sem dreng, með hverjum hún kom á þessum slóðum. Engar sannanir voru þó fyrir hendi, að standa fyrir framan Ottar, og það barn, það er einn og sami maðurinn. Haft var samráð við ráðið, að ef á ári, á næsta tungumáli mun Ottar kynna sögu fjölskyldu sinnar og rekja ættirnar, og sanna þannig rétt sinn, það er Angantyr sem mun veita honum ættaróðann.
Ottar lagði því af stað í langt ferðalag, að yfirheyra fólk og leita eftir ummerkjum um forfeður sína. Rölti svona, ráfaði, en voru það heillar kvennanna sem hann lenti í sem byrjuðu heimi hans?, eða gat ekki fundið, nóg af því, að gjalddaga væri að ljúka, og hann gerði ekki neitt.
Svo hann hélt áfram að ganga, týndur í sorglegum hugsunum, þar til hann hitti gamla manninn, situr einn í jaðri vegarins. Eftir stutt samtal, ekki að vita af hverju, hann sagði honum frá vandamálum sínum og sagði honum frá öllu sínu lífi. Gamli maðurinn ráðlagði honum, að hann myndi leita sér hjálpar hjá gyðjunni Freya. Í þessu skyni átti hann að byggja altari af grjóthnullungum og fórna pari á honum. Svo það gerðist og það gerðist. Þegar reykur fórnareldsins hækkaði til himna, og blóðið rann til steinanna, gyðjan sjálf stóð fyrir hinum undraða Ottara. Hún hreifst af fegurð unga mannsins, svo að hún ákvað að verða við óskum hans og hjálpa honum að ná fjársjóðnum. Þar áður þurfti hann þó að vera áfram í krafti gyðjunnar í mánuð. En þetta átti ekki að vera of þungbært fyrir unga manninn. Enda var Freyja fegursta gyðjanna, og Ottar sjálfur var heitur….
Gleðilegu leikirnir stóðu í heilan mánuð, þangað til loksins eru aðeins þrír dagar eftir til gjalddaga. Þá ákvað Freyja að efna loforð sitt.