Freyja i Hyndla cz.3

Þeir fóru með Ottari til Jotunheims. Þú, við jaðar Járnskógarins voru höfuðstöðvar Hyndlu, vitur tröllkona, áður en hvorki fortíðin, né framtíðin hafði nein leyndarmál. Það var til hennar sem gyðjan ákvað að koma með Óttari. Samt, til þess að álög hinnar hræðilegu lands Thorsów lendi ekki á honum, hún gaf honum svínform, dýrið, sem var tileinkuð henni. Síðan steig hún hann eins og reiðhestur og þeir lögðu af stað. Þetta var ógnvekjandi ferð, fullt af hættum og erfiðleikum. En loksins komust þeir að klettadyrum heimagarðs Hyndlu. Þeir fundu spákonuna í svefni, en Freyja fór að tala við hana góð orð, svo að tröllkonan vaknaði, samþykkt, þó treglega, óboðnir gestir. Gyðjan fór nú að spyrja hinn alvitra, að hún myndi brjóta tregðu sína og fela Ottar leyndarmál uppruna hans. Á móti lofaði hún að fá náð fyrir guði fyrir Hyndlu, og jafnvel Þór sjálfur, ósættanlegur óvinur risanna. Spákonan stóðst upphaflega þessar fortölur, ekki að fela sig, að hann viti, að það var Ottar, umbreytt í ungan mann, sem kominn var með gyðjunni, né um það, það sem þau eiga bæði sameiginlegt. Að lokum fór hún þó að flétta sögu Otari fjölskyldunnar. Gamlar hetjur lifnuðu við, frægð hans hefur ekki dofnað til þessa dags: Ulf og Swan Rudy, Alf kallaði Old og Halfdan, Skjoldungowie í Skilfingowie, Ræktun og Ynglingowie, mesta stærsta fjölskyldan. Orð lagsins bergmáluðu bardaga forðum, hugrakkir hafa gengið veginn frægð. Stolt konur fæddu syni, að fylla Valhalla. Löng röð nafna sem töluð eru lotning um allt Miðgarð. Ottar var undrandi, heyrn, hversu yndisleg er fæðing þín. Freyja var líka undrandi, skammast sín ekki lengur fyrir sambandi sínu við venjulegan dauðlegan. En lagið hélt áfram. Og þeir heyrðu það, gyðja og maður, til, það sem fyrir þeim heyrði aðeins Óðinn við dögun heimsins.