Ottar var útnefndur eiginmaður og hann var sonur Innsteins, sem varð frægur á vesturleiðinni, þar sem hann vann gull og frægð í leiðöngrum sínum gegn Frankum. Að lokum þó, þegar drengurinn var enn barn, á einum þeirra hitti Innstein andlát hennar. Svona ólst Ottar upp án föður frá unga aldri. Tímarnir voru þá óvissir. Margar fjölskyldur voru að yfirgefa landið, að fara til Írlands eða Íslands. Þar, hvað restin, þeir dóu í bræðravígum. Á staðnum, þar sem einu sinni voru sæti stoltra fjölskyldna, öskan var nú svört. Móðir Ottars, óttast um líf sonar síns, hún flutti með allar eigur sínar í rólegri hluti til bróður síns. Það var kallað Angantyr og var frægt væl. Eftir að móðir Ottars dó, hann vildi taka fjársjóðinn til eignar, hvað er eftir drengnum eftir föður sinn. Í þessu skyni leyndi hann því í vanþekkingu á uppruna þess.
Óttar óx hratt, þar til hann breyttist að lokum frá strák í fallegan mann. Fegurð hans var svo mikil, að allar stelpurnar í hverfinu vildu að hann giftist, eða jafnvel fyrir elskhuga. Ungi maðurinn var ekki næmur í hjarta og hneigðist gjarnan til sannfæringa meira heillandi kvenna og meyja, svo að hann öðlaðist óvenjulega reynslu í þessu máli á stuttum tíma. Allt sem hann skorti fyrir fullkomna hamingju voru gæfur, sem hann gæti dregið að vild, að basla í gleði þessa heims.
Á þeim tíma dó gamla hjúkrunarfræðingur Ottara. Ímyndaðu þér undrun hans, þegar úr munni deyjandi manns kynntist hann um uppruna sinn og ríkidæmi, sem Antantyr eignaðist. Leiðin að fjársjóðnum var þó löng. Það var vitað, að frændi muni ekki gefa drengnum af sjálfsdáðum arfleifð sína. Ottar ákvað því að koma máli sínu á framfæri. Það gerðist líka.