Gullaldarþemað birtist í mörgum goðafræði, sem felur í sér líkneski um paradís sem tapast. Hér skal lögð áhersla á það, að það tengist fyrst og fremst manninum. Goðin eru áfram sjálfstæð. Í skandinavískum viðhorfum eru hlutirnir allt aðrir. Gullöldin á sér stað áður en menn birtast. Risarnir sem nefndir eru í laginu eru Nomy, verndara örlaganna. Þeir færðu guðunum örlög, vit og stefna í starfsemi þeirra. Með þeim kom tilfinningin um óumflýjanleika endalokanna. Hinni guðlegu idyll hefur verið eytt. Aðeins á þessum tímapunkti kemur maðurinn inn á svið atburðanna. Samt er hann ómeðhöndlaður. Aðaláherslan er enn á samband guðanna og heimsins sem þeir sköpuðu. Maðurinn er viðbótarþáttur, í aukahlutverki. Aðeins Nomy tengir hann örlögunum við guðina. Þannig er meginhlutverk goðanna að vernda guðlega skipan í heiminum sem þeir sköpuðu. Við höfum hér með goðafræði af jarðmiðju gerðinni að gera, þar sem viðfangsefni aðgerða skepnna guðlega hópsins er jörð-heimurinn. Örlög, sem Norðmenn komu með, og lokasýn, hinnar óumflýjanlegu dóms, setja þeir manninn á svið hagsmuna guðanna. Á þessum tímapunkti verður hann aðal bandamaður Aesir í bardaga sem bíður þeirra. Frá þessum tímapunkti, spádómur ragnaróksins - dagur síðustu orrustunnar, það skilyrðir þróun mannkyns. Aðgerðir guðanna gagnvart fólki eru einnig víkjandi fyrir henni. Nomy færir manni örlög, og þar með dauðinn. Þessi staðreynd er algjörlega óháð vilja goðanna. Ásarnir geta aðeins notað það. Óðinn sendir dauðann, en getur ekki útrýmt því. Þannig víkur það fyrir æðsta markmiðinu - að verja heiminn í útrýmingarhættu. Í þessu skyni safnar hann saman stríðsmönnum sem hafa fallið í bardaga í sérstökum höfuðstöðvum sem kallast Walhallq, þar sem hugrakkir æfa stöðugt í bardaga, í hléum, eyða tíma í hátíðir og skemmta sér.
Ósló - minjar og áhugaverðir staðir.
Hvað á að sjá og hvað á að sjá í Osló. Aðdráttarafl og markið í Osló.