Að hafa lokið rúmfötunum, Hermod sneri aftur til Ásgarðs og færði Óðni Draupnis hring að gjöf frá Baldri. Frigg hefur snúið sér að hverju dýri núna, plöntur, björg og fjöll, at þeir mundu greiða táraskatt fyrir Baldr. Mikið sob hljómaði um heiminn. Allt sem er lifandi og sem er dautt grét. Því að mikill var ást og væntumþykja, sem Baldr naut.
Von kom inn í hjörtu guðanna. Allir virtust vera það, að örlagadómnum hafi verið snúið við. Svo sendimennirnir frá Asgarði fóru, að koma Baldri aftur í heim lifenda. Á leiðinni rákust þeir hins vegar á tröllkonuna Thok. Hún sat í hellinum, hlæjandi og spottandi tárin sem felld voru fyrir Baldri. Sendiboðarnir spurðu hana, að hún myndi vorkenna örlögum geislandi guðs og uppfylla skilyrði Hel. Thok neitaði því hins vegar. Hún fullyrti þetta, að henni sé ekki sama, væri Baldr áfram í dauðans landi, og að honum sé ekki sama um það, að heimurinn missi gleði og hamingju að eilífu.
Sendiboðarnir urðu þá að koma til baka með ekkert, og fyrir Æsir eru brúðkaupsdagarnir liðnir.
Skuggi Ragnaróks huldi sólina sem skín yfir Asgarði.