Noregur er opinberlega stjórnarskrárbundið konungsveldi, stjórnað af Haraldi V. konungi og drottningu Sonya. Ríkisstjórnin starfar eftir meginreglum þingræðis. Þó að konungar hafi ekkert pólitískt vald, þau eru afar mikilvæg fyrir þjóðernisvitundina og njóta mikillar virðingar bæði í landinu, og í heiminum. Á fjögurra ára fresti eru þau algild, lýðræðislegar þingkosningar (Stórþing), telja 165 meðlimir. Kosningaréttur í báðum sveitarstjórnarkosningunum, auk alheims eru allir þegnar hér að ofan 18. Aldur.
Það eru fá óvenjuleg fyrirbæri í stjórnmálalífi Noregs. Stærsti íhaldsflokkurinn, Rétt, á evrópskan mælikvarða er það hóflegt. Kommúnistaflokkar eiga mjög fáa stuðningsmenn. Það eru engir öfgahægrimenn, nýnasistahreyfingar.
Stærsti af stóru flokkunum sex, fulltrúa á þingi, er norski Verkamannaflokkurinn; sem stendur 65 staðir. Það styður sósíaldemókratískar hugsjónir og háa skatta, sem eiga að gera framkvæmd víðtækrar félagslegrar áætlunar. Í ár 1986-1995 þessi flokkur var undir stjórn fyrsta kvenforsætisráðherra Noregs, Gro Harlem Brundtland. Hún tók við af formanni norska Verkamannaflokksins, Þorbjörn Jagland, sem sögðu af sér eftir ár vegna minnkandi stuðnings við flokkinn. Í kosningunum í 1997 r. bandalag kristilegra demókrata og frjálslyndur og miðjuflokkur vann, og ríkisstjórnin var undir forsætisráðherra úr röðum kristins lýðræðis, Kjell Magne Bondevik. Næstu almennu kosningar eiga að fara fram í 2001 r.
Forsætisráðherra Noregs er að vinna með 18 ráðherrar, sem bera ábyrgð á hinum ýmsu sviðum ríkisstarfseminnar. Auk landsstjórnarinnar, hver af 19 hringi (fylkei) og hver af 435 sveitarfélaga og sveitarfélaga hafa sitt, sveitarfélög, ábyrgur fyrir uppbyggingu og viðhaldi skóla, sjúkrahúsum, vegir og staðbundnir innviðir.
Alþjóðlega var Noregur stofnaðili að Þjóðabandalaginu í 1920 r. og Sameinuðu þjóðirnar í 1945 r. W 1949 r. gerðist aðili að NATO og gekk í OECD. Hann er sem stendur meðlimur í fríverslunarsamtökum Evrópu (EFTA), en er tregur til að ganga í Evrópusambandið (tönn. fyrri undirkafla Saga).