Norwegia jest oficjalnie monarchią konstytucyjną, w której panują król Harald V i królowa Sonia. Rząd działa na zasadach demokracji parlamentarnej. Chociaż monarchowie nie mają żadnej władzy politycznej, są niezwykle ważni dla tożsamości narodowej oraz cieszą się ogromnym szacunkiem zarówno w kraju, jak i na świecie. Co cztery lata odbywają się powszechne, demokratyczne wybory do parlamentu (Storting), liczącego 165 członków. Prawo głosu w wyborach zarówno lokalnych, jak i powszechnych posiadają wszyscy obywatele powyżej 18. roku życia.
W życiu politycznym Norwegii występuje niewiele zjawisk nietypowych. Największa partia konserwatywna, Hoyre, według europejskich standardów jest umiarkowana. Partie komunistyczne mają bardzo niewielu zwolenników. Nie ma żadnych skrajnie prawicowych, neonazistowskich ruchów.
Największą z sześciu głównych partii, reprezentowanych w parlamencie, jest Norweska Partia Pracy; obecnie zajmująca 65 miejsc. Opowiada się ona za socjaldemokratycznymi ideałami oraz za wysokimi podatkami, które mają umożliwić realizację szeroko zakrojonego programu socjalnego. W latach 1986-1995 na czele tej partii stała pierwsza w Norwegii kobie-ta-premier, Gro Harlem Brundtland. Jej następcą został przewodniczący Norweskiej Partii Pracy, Torbjorn Jagland, który po roku zrezygnował ze względu na zmniejszające się poparcie dla partii. W wyborach w 1997 r. zwyciężyła koalicja chrześcijańskich demokratów oraz partii liberalnej i centrowej, a na czele rządu stanął premier wywodzący się z szeregów chrześcijańskiej demokracji, Kjell Magne Bondevik. Następne wybory powszechne mają odbyć się w 2001 r.
Premier Norwegii współpracuje z 18 ministrami, którzy odpowiadają za różne dziedziny działania rządu. Poza rządem ogólnokrajowym każdy z 19 okręgów (fylkei) i każda z 435 gmin miejskich i wiejskich ma własne, lokalne władze, odpowiedzialne za budowanie i utrzymywanie szkół, szpitali, dróg i lokalnej infrastruktury.
Na arenie międzynarodowej Norwegia była członkiem-założycielem Ligi Narodów w 1920 r. i Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1945 r. W 1949 r. została członkiem NATO i dołączyła do OECD. Obecnie należy do Stowarzyszenia Europejskiego Wolnego Handlu (EFTA), ale niechętnie odnosi się do wstąpienia do Unii Europejskiej (zob. wcześniej podrozdział Historia).