The Tale of Harbard deel 2

Deze heette Harbard, maar ondanks deze beleefdheidsuitwisseling, hij wilde de zwerver nog steeds niet vervoeren. Het was zichtbaar, dat ook geen dreigende naam, noch zijn roem maakte een grotere indruk op Harbard. Het was voor Thor moeilijk te verdragen. Hij sloeg van woede, beledigingen en bedreigingen uiten. De koerier had er kennelijk niets mee te maken. En zelfs meer, bespotte hij de woedende Thor. Hij lachte om de daden, wat hij moest doen, uw eigen prestaties er overheen zetten. En toen hij grapjes begon te maken over de liefdesavonturen van de zwerver, deze brak bijna van woede. Harbard spaarde hem geen bijtende woorden, toen hij het beroemde gevecht noemde, die Thor vocht met de woeste reusachtige heksen op het eiland Hlesey. Half-wolven-half-vrouwen vielen zoon Odin en zijn dienaar Thjalf aan, gewapend met ijzeren knuppels. Thor versloeg ze allemaal met zijn eigen handen en bevrijdde het land van de verschrikkingen die daar heersen. Harbard zag hierin echter alleen een strijd met vrouwen die haar man niet waard waren. Hij zei dit, dat ja, kan zijn, dat Thor grote kracht heeft, maar hij is even laf, want het is bang voor echte krijgers, en alleen een vrouw is een waardige tegenstander voor hem. Dat kon Thor niet voelen. Sprong erin, zwaaien met een hamer, in het koude water van de baai, en zo werd hij ontstoken van woede, dat de stoom was gestegen en de mist het hele gebied had bedekt. Toen hij de andere kant bereikte, Hij vond daar niemand meer. Van een afstand kwam alleen een spottende lach.

Thor keerde boos en met opgeheven baard terug naar Asgard. Hij ging bij het feest zitten, maar deze keer was hij niet langer aan het opscheppen, en dronk alleen stilletjes van zijn bier en keek rond met een slecht gezichtsvermogen. Vroeg Odin aan zijn zoon, waarom is hij zo somber. Thor mompelde gewoon iets vaag. Dan de vader der goden, in de stem van Harbard, vertelde iedereen, hoe hij een zekere zwerver in de baai ontmoette en, zijn trots willen beteugelen en de trotse straffen, in de vorm van een drager vocht hij een duel met hem. Thor bloosde eerst, het horen van het vreugdevolle gelach van de goden, maar toen hij het begreep, dat zijn vader hem zo leerde redeneren, hij begon zelf te lachen om dit avontuur.