Nazwa Norwegia znaczy „Droga na północ”, a podróżując z południa na północ doświadczysz rozmaitości krajobrazu, kultury i historii. Są tu fiordy, góry, wodospady, małe i duże wyspy między lądem a nieokiełznanym morzem.
Parki narodowe z dziką przyrodą oraz lodowce, białe noce i zorza polarna, miasta i miasteczka o kulturze zarówno historycznej jak i nowoczesne. Udanej wyprawy!
Norwegia graniczy na wschodzie z Rosją, Finlandią i Szwecją – a na zachodzie z Atlantykiem. Ze względu na fiordy, linia brzegowa Norwegii ma ponad 20 000 kilometrów. Odległość między najdalej wysuniętym na południe (Lindesnes) a najbardziej na północ (Przylądek Północny) punktem, wynosi 2518 kilometrów. Archipelag Svalbard, Bjornoya oraz wyspa Jan Mayen również należą do Norwegii.
Większość ludności zamieszkuje południową część kraju, a zagęszczenie jest największe w okolicach stolicy kraju, Oslo. Dzięki ciepłemu prądowi morskiemu z Zatoki Meksykańskiej, zwanemu Prądem Zatokowym, możliwe jest zamieszkiwanie szerokości geograficznych, które w innych częściach świata są niezamieszkane.
W Norwegii różnice są duże – tak latem jak i zimą. Wyruszając z wybrzeża o łagodnym klimacie i kierując się w głąb lądu, szybko dotrzesz w wysokie góry, gdzie warunki pogodowe są znacznie surowsze.
Linia brzegowa jest przerywana wąskimi odnogami fiordów, które wrzynają się nawet do 200 kilometrów w głąb lądu. Te ciasne fiordy, z górami stromo wypiętrzonymi z wody na wysokość ponad 1000 metrów, należą do największych atrakcji turystycznych Norwegii.
Krajobraz wschodniej i środkowej części Norwegii jest łagodniejszy, z kolei Norwegia Północna zaprasza piękną i surową przyrodą. Tutaj, w półroczu letnim, białe noce dają światło przez całą dobę, a w półroczu zimowym panuje ciemność, o, przerywana niewielkim przebłyskiem światła w środku dnia.