Parki narodowe w Norwegii zajmują 4 proc. powierzchni kraju. W tych miejscach pozwala się przyrodzie rządzić swoimi prawami. Człowiek stara się jak najmniej ingerować w życie zwierząt i dziką roślinność.
Park Hardangervidda, utworzony w 1981 r., położony w południowej części Norwegii, to największy w tym kraju park narodowy (3430 km kw. powierzchni). Ochroną objęty jest największy wysokogórski płaskowyż w Górach Skandynawskich. Aby poznać wszystkie malownicze zakątki parku, trzeba wspiąć się na wysokość 1100-1400 m n. p. m. Jednak bez obaw – trasa jest łatwa do pokonania i nawet najmniej wysportowani turyści sobie poradzą. Każdy, kto dotrze na płaskowyż na pewno natknie się na dziko pasące się stada reniferów. W Hardangervidda zamieszkuje ich największa (ok. 17 tys. sztuk) populacja na tym kontynencie. Renifery żyją tu od tysięcy lat. Ale nie tylko ssaki czują się tu dobrze. Park Hardangervidda to doskonałe miejsce do połowu pstrągów. Górskie jeziora są bowiem początkiem wielu rzek. Piękna i dzika rzeka Bjoreia, spadając z płaskowyżu 145 metrów w dół, tworzy malowniczy wodospad. V0ringfossen wpada do głębokiego wąwozu i spływa ku najbardziej wciętej w głąb lądu części fiordu Eidfjord.
Innym parkiem, który warto zobaczyć, jest Jotunheimen. Jest to park narodowy położony w okręgu Oppland, we wschodniej części Norwegii. Obszar ten dopiero od niedawna, bo od 1980 r., objęto ochroną. Jednak już w XIX w. turyści docenili walory przyszłego parku i przybywali, by rozkoszować się dziką przyrodą. To właśnie na terenie Jotunheimen znajdują się najwyższe szczyty Norwegii. Galdh0piggen (2469 m n.p.m.) i Glittertind (2451 m n.p.m.), Storę Skagastolstinden (2405 m n.p.m.) działają jak magnes na wszystkich miłośników wspinaczki wysokogórskiej. Osobom, które nie lubią wysiłku fizycznego, pozostaje spacer zieloną doliną Boverdalen. Okręg Opplad obfituje w piękne zakątki nieskażonej dzikiej natury. W jego obrębie wytyczono m.in. park Rondane, zajmujący powierzchnię 572 km kw. Utworzony w 1962 r. był przez pewien czas jedynym norweskim parkiem narodowym. Na przybyszów czekają tu malownicze, górzyste tereny poprzecinane głębokimi dolinami. Góry w najniższych partiach przekraczają 900 m n.p.m., a aż dziesięć szczytów Rondane liczy ponad 2000 m n.p.m.
W Norwegii można spotkać rzadko spotykane w innych rejonach świata ptaki – maskonury, zwane papugami klifów. Te czarno-białe ptaki o sympatycznym wyglądzie i charakterystycznym jaskrawopomarańczowym dziobie upodobały sobie norweskie skaliste wybrzeża. Szczególnie wiele ich tu przybywa w okresie lęgowym. Jajo maskonura wysiadują oboje rodzice. Ptaki nie siadają na jaju, ale troskliwie okrywają je skrzydłami. Mieszkają w głęboko wykopanej norze, ale są bardzo towarzyskie, bowiem tworzą cale ptasie kolonie.