Najbardziej charakterystyczny budynek Oslo stoi z dala od Karl Johans Gate. Jest nim Radhuset, czyli miejski ratusz. Przez całe wieki swojego istnienia miastu nie udało się stworzyć ratusza z prawdziwego zdarzenia.
W starej Christiana (nazwa Oslo w latach 1624-1925) władzom miejskim za siedzibę musiały służyć domy prywatne. Dopiero na początku XX w. Hieronymus Heyerdahl, były burmistrz miasta, postanowił zebrać pieniądze na budowę ratusza. Prace budowlane przeciągały się w nieskończoność. Ostatecznie gmach stanął w 1950 r. i został otwarty w rocznicę 900-lecia Oslo. Kontrowersyjny projekt Arneberga i Poulssona do dziś budzi mieszane uczucia w mieszkańcach stolicy. Prosta, geometryczna forma swoim dostojeństwem przykuwa uwagę przybywających do miasta. Na jednej z wież ratusza umieszczono charakterystyczny, ogromny zegar, którego kurant co kwadrans wygrywa melodię. Do powstania wnętrz gmachu przyczyniło się wielu wybitnych norweskich artystów (choćby Edward Munch). Przestronne sale ozdobiono gustownymi freskami norweskich pejzaży, postaci historycznych i scenkami z żyda ludu. Szczególnie warta obejrzenia jest imponujących rozmiarów Sala Reprezentacyjna (Radhusballen), ozdobiona olejnymi malowidłami Henryka Sorensena. Właśnie tu wręczana jest co roku Pokojowa Nagroda Nobla.
Medal za pokój.
Co roku 10 grudnia w Ratuszu w Oslo wręcza się Pokojową Nagrodę Nobla. Nagrodę tę przyznaje się od 1301 r. Cieszy się ona szczególnym prestiżem pośród innych pokojowych nagród. Specjalny medal wykonany na tę okoliczność, zaprojektowany przez norweskiego rzeźbiarza Gustawa Adolfa Vigelanda, zrobiony jest ze szczerego złota. Widnieje na nim podobizna fundatora i pomysłodawcy nagrody – Alfreda Nobla
Najstarsza część Oslo to stare miasto liczące ponad 1000 lat. Jego sercem jest twierdza Akershus. Położona na wzgórzu, na krańcu Olsofjorden, miała chronić miasto przed atakami najeźdźców od strony morza. Jej budowę rozpoczął w 1299 r. król Hakon V Magnusson. Do XVDI w. twierdza była wielokrotnie modernizowana i przebudowywana. Wtedy też otrzymała swój ostateczny kształt. Dziś pełni rolę muzeum i miejsca organizacji wielu uroczystości państwowych. Wielką atrakcją turystyczną Oslo jest Muzeum Sztuki Współczesnej. Większość powstałych po II wojnie światowej norweskich dzieł sztuki można obejrzeć właśnie tu, w dawnym gmachu Banku Norweskiego. Wystawy obejmują prace artystów z całego świata.
Pamiątka po zlodowaceniach.
Oslo raz po raz niszczyły pożary. Kiedy w roku 1624 ogień strawił prawie całą stolicę, król Chrystian IV postanowił przełamać fatum i zbudować zupełnie nowe miasto pod nazwą Christiania. U podnóża twierdzy Akershus zabudował znaczny obszar, znany dziś pod nazwą Kvadraturen (Czworokąt). Nazwa ta związana jest z symetrycznym rozkładem prostopadłych ulic. Można tu znaleźć stare place targowe, muzea i tradycyjne jadłodajnie.