Prehistoria

Archeologiczne przesłanki wskazują na pierwsze oznaki działalności ludzkiej, na terenie obecnej Norwegii ok 4000 lat przed naszą erą. Podobny wiek powstania pierwszych osad ludzkich datuje się dla pobliskiej Szwecji, która w tamtych czasach wraz z Norwegią, tworzyła jeden, wspólny, nie należący do nikogo obszar.

Przejście w epokę rozwoju rolnictwa nastąpiło w latach 4000-3000 p.n.e, na terenach otaczających Fjordu Oslo. Krótko przed wejściem w epokę bronzu (1500-500 p. n. e), rolnictwo rozprzestrzeniło się na obszar obecnej południowej Norwegii, ale znaleziska archeologiczne wykopane w północnej Norwegii, datowane na ten sam okres, wskazują na wciąż niesłabnącą dominację łowiecko-zbierackiego stylu życia ludności na tym terenie.

We wczesnych latach pierwszego tysiąclecia naszej ery, istniał już wysoko rozwinięty handel z państwami położonymi na południu. Archeolodzy odkryli multum niewielkich statków, wypełnionych srebrem, bronzem i szkłem. Dodatkowo w większości z nich znaleziono wczesne inskrypcje runiczne, wskazujące na zaawansowany poziom sztuki pisania, praktykowanej w krajach Nordyckich w tamtym czasie. Istnienie farm w rejonach mniej urodzajnych, krótko przed rokiem 500 n.e, utwierdziło naukowców w przekonaniu, iż osadnictwo w urodzajnych dolinach zachodniej Skandynawii osiągnęło już maksymalny punkt nasycenia. Przez kilka następnych stuleci, zwiększona rywalizacja w zdobywaniu ziemi, dążyła nieuchronnie do militaryzacji, utwardzając grunt pod nadchodzącą Erę Wikingów.