Parki narodowe
21 norweskich parków narodowych (zob. ramka na poprzednich stronach) stworzono w celu objęcia ochroną dzikiej przyrody i charakterystycznych cech naturalnego krajobrazu. W wielu przypadkach nie chodzi wyłącznie o ochronę jakiegoś specyficznego elementu, lecz o zapobieżenie rozwojowi cywilizacyjnemu w zachowanych do dziś dzikich rejonach. A zatem granice parku niekoniecznie pokrywają się z granicami malowniczych naturalnych terenów czy granicami ekosystemu, lecz po prostu wytyczają zasięg niezamieszkałych rejonów.
W porównaniu z innymi parkami narodowymi w USA, Wielkiej Brytanii czy innych krajach, norweskie parki narodowe są bardzo skromne. Nie ma w nich dróg czy nadmiaru infrastruktury dla turystów, które w innych krajach zachodnich zamieniły parki w przeszczepione w inne miejsce (czy sezonowe) „tereny miejskie”. Niektóre parki, szczególnie Jo-tunheimen i Rondane, przeżywają coraz większe najazdy turystów, co wpływa na nie niekorzystnie, ale w większości parków erozję, zanieczyszczenia czy zakłócanie życia dzikiej przyrody zdołano ograniczyć do minimum.
W rezerwatach jest jeszcze bardziej spokojnie, rzadko kiedy ktoś tu zagląda. Dzieje się tak głównie dlatego, że zazwyczaj są one zamknięte w okresie wychowywania młodych, który nakłada się na szczyt sezonu turystycznego (od maja do lipca). W Norwegii poza parkami narodowymi i rezerwatami jest mnóstwo pięknych, dzikich zakątków, nie trzeba więc ograniczać planów wycieczek na łono natury tylko do obszarów chronionych.
Przepisy dotyczące parków narodowych, rezerwatów przyrody i innych terenów chronionych są – jak można się spodziewać w Norwegii – bardzo surowe. Generalnie nie ma ograniczeń co do wstępu do parków narodowych ani żadnych opłat. Posiadacze samochodów-muszą jednak niemal zawsze płacić zą korzystanie z prowadzącej do parku drogi. Nie wolno śmiecić, zrywać roślin, zbierać minerałów czy skamielin, polować, naruszać spokoju zwierzyny ani używać pojazdów motorowych poza drogami.
Więcej informacji o parkach narodowych i rezerwatach można uzyskać w lokalnych biurach informacji turystycznej lub w centrum informacyjnym ministerstwa ochrony środowiska (Miljoyerndepar-tement Informasjonssenteret; tel.22345787, fax 22342756], Myntgata 2, N-0030 Oslo.