Wśród Asów, najmocniejszy po Thorze jest syn Odina, Widar, ponury bóg zwycięstwa. Nosi buty pozwalające mu na swobodne chodzenie w powietrzu. Wali jest tym, który pomścił zabójstwo Baldra. Najmłodszy z Asów zemsty dokonał, gdy miał tylko dwa dni. Jego ojcem jest Odin, a matką Rind. Wyróżnia się śmiałością w boju i zręcznością w strzelaniu z łuku. Myśliwymi opiekuje się Ullr, syn bogini Syw i pasierb Thora. Znakomity łucznik, łyżwiarz i narciarz. Imienia jego wzywa się przy pojedynkach.
Forseti jest sędzią wśród bogów. Narodził się ze związku Baldra i Nanny. On godzi bogów i ludzi, rozstrzygając rozumnie najtrudniejsze spory.
Njord, bóg wód przybrzeżnych, nie był Asem. W jednym z górnych światów, w Wanaheimie mieszkał inny ród bogów — Wanowie. Rządzili oni powietrzem i siłami przyrody. Pieśń nazywa ich „pełnymi wiedzy”. Stworzyli oni Njorda i oddali Asom jako rękojmię zawartego pokoju. Bogowie przyjęli go do swojego grona i dali siedzibę nad brzegiem morza.
Rządzi on wiatrem, burzą i ogniem. Wzywa się go dla zapewnienia szczęścia w żegludze i łowiectwie. Ze swoją żoną Skadi dochował się dwójki prześlicznych bliźniaków Freyi i Freya. Freyja jest boginią płodności i urodzaju oraz miłości. Bierze pod swoją opiekę kobiety brzemienne i kochanków. Sama kochać się lubi i Pieśń przypisuje jej licznych partnerów. Zwą ją nawet rozpustną. Po świecie jeździ wozem zaprzęgniętym w dwa koty. Frey jest bogiem płodności i u rodzaju. Rządzi deszczem, pogodą i wywiera swój wpływ na wszystko, co się na ziemi rodzi. Kochliwy jest przy tym bardzo i w żądzy niepohamowany. Oddał nawet swój miecz zwycięstwa Skirnirowi, gdy ten dopomógł mu w zdobyciu łask Gerdy. Frey nie uznaje wierzchowca i zamiast niego dosiada odyńca, który w magiczny sposób wzmaga jego potencję.
Loki nie jest ani Asem, ani Wanem. Syn Thursy Farbautiego i olbrzymki Laufeyji, usynowiony przez Asów początkowo wielce im dopomógł, by w końcu zdradzić. Poniósł za to straszliwą kurę. Obdarzony niezwykłą inteligencję i sprytem, wielokrotnie dopomógł bogom w wyjściu z opresji. Jednak natura olbrzymów brała w nim często górę i stawał się wtedy podstępny i przewrotny. Miał cudowny dar zmieniania postaci i płci. Przemieniony w klacz, urodził ośmionogiego ogiera Sleipnira, którego podarował Odinowi.
Przez długi czas bogowie wybaczali mu jego występki, ale gdy doprowadził do śmierci Baldra, pojmali go i spętanego porzucili w nadmorskiej grocie, gdzie jadowity wąż sączy mu na twarz nieustannie krople jadu. Pozostać tak ma aż do dnia ragnarok, dnia Ostatniej Bitwy, gdy opadną wszelkie więzy. Przy nim siedzi jego żona Sygin, by nieść mężowi ulgę w cierpieniu. Loki jest ojcem trzech potworów: wilka Fenrira, węża Midgardsorma i bogini zmarłych Hel. Spłodził je w Jotunheimie z olbrzymką Angrbodą. Potomstwo to ma przynieść w przyszłości zagładę bogom i światu.