Bogowie cz.2

Ze związku Odina z Frigg narodził się Baldr, bóg jasności. Najpiękniejszy i najłagodniejszy ze wszystkich bogów, zdawał się promienieć własnym światłem. Mądrością dorównywał Odinowi, a sprawiedliwością i trzeźwością sądu przewyższał wszystkich. Nawet olbrzymi uznawali jego świetność i darzyli go szacunkiem. Dopóki żył, zarówno wszystko, co żyje, jak i martwe skały głosiło chwałę Baldra. Zginął na skutek intrygi Lokiego, z ręki swego brata Hoda.

Drugi syn Odina i Frigg, Hod, chociaż ślepy, był najsilniejszy z Asów. Dzięki swej mimowolnej zbrodni wszedł do strof Pieśni. Zginął zabity przez przyrodniego brata Waliego, aby los mógł się dopełnić.

Najstarszym synem Odina jest Thor. Zrodził się on ze związku boga z Jord — Ziemią. Po niej odziedziczył siłę i wytrzymałość. Włada burzą i piorunami. Łatwo wpada w gniew i stąd zwany jest Gwałtownym. Dzielny i prawy, nie dorównuje jednak mądrością ojcu. Stoi na straży porządku świata, bez chwili wytchnienia walcząc z olbrzymami, którzy mu zagrażają. Na wozie zaprzężonym w dwa kozły, albo pieszo, wyprawia się do Jótunheimu, uzbrojony w nieodłączny młot Mjóllnir, żelazne rękawice i pas siły. Sieje tam śmierć i zniszczenie. Opiekuje się siłaczami i drużynnikami. Wizerunek jego miota noszono jako talizman — taki strach wśród złych mocy budziło jego wspomnienie.

Tyr jest najodważniejszym i najroztropniejszym z Asów. Bóg wojny, rozdaje zwycięstwa, nie ferując pochopnych wyroków. Czczą go wszyscy mężowie bez względu na stan. Zwą go Jednorękim, gdyż oddał dłoń w zastaw za wolność wilka Fenrira. Odsunął tym samym od świata dzień zguby.

Bragi, syn Odina i Gunnlod, jest z bogów najwymowniejszy. Bóg poezji i skaldów cieszy się wśród Asów szczególnymi łaskami. Jego małżonka, Idunn, przechowuje złote jabłka, którymi żywią się bogowie. Dzięki nim starość nie ma dostępu do Asgardu.

Heimdall jest tym bogiem, który nie dopuszcza zła w granice Asgardu. Zrodziło go w cudowny sposób dziewięć dziewic — fal, córek Olbrzyma Morza — Agira i bogini toni morskiej Ran — Angeyja, Atla, Mirgjafa, Eistla, Gjalp, Imd, Iarnsaxa i Ulfrun. Siedzibę swą obrał u stóp mostu Bilrost (Tęcza). Tu dzień czy noc, niestrudzenie strzeże drogi łączącej Midgard z Asgar-dem. Sypia mniej niż ptak. Ma doskonały wzrok i słuch, tak że widzi wszystko na sto mil daleko i słyszy jak trawa i wełna na owcach rośnie. Zwą go też Złotousty, gdyż zęby ma ze szczerego złota. Posiada miecz Hoffud, od ciosu którego każdy przeciwnik ginie, i róg Gjallarhorn, w który dmie w chwilach niebezpieczeństwa. Jego głos oznajmi nadejście ragnarók. Heimdałł dosiada wspaniałego rumaka zwanego Gultoor. Ma na nim wyruszyć do boju w dzień Ostatniej Bitwy.