Na najwyższych gałęziach Yggdrasilla ma swoje gniazdo orzeł, który wie o wszystkich wydarzeniach, mających miejsce na świecie. Wiewiórka Ratatosk biega nieustannie od najwyższych gałęzi do najgłębszych korzeni, przenosząc wieści między orłem a Nidhoggiem. Cztery jelenie, Dainn, Dwalin, Dunair oraz Dyrathoor stale obgryzają delikatne gałązki jesionu. A oprócz nich wiele węży i innego robactwa zatruwa drzewo swoim jadem. Yggdrasill dawno już by usechł, gdyby nie życiodajna woda źródła Urd. Pod jego pniem codziennie zbierają się bogowie, by radzić nad losami świata i sprawować sądy.
Piękny jest Asgard, wieczną wiosną żyjący, pyszny od wspaniałych dworów bogów. W środku grodu mieści się siedziba najwspanialsza, złotem z zewnątrz i wewnątrz wykładana. Zwie się Gladsheim. Tu zbierają się bogowie na rady i wesołe biesiady. Zbudowano też drugą równie okazałą hallę — Vingolf. Tam przebywają boginie.
Równina, na której leży Asgard zwie się Idawall. Na niej, w szczęśliwych czasach pierwszych dni świata, gdy słowa wieszczby nie zaćmiły radości i droga nie została wyznaczona, Asowie postawili pierwsze ołtarze i wznieśli pierwszą świątynię, by nauczyć ludzi, jak czcić bogów. Tutaj też zbudowali pierwszą kuźnię i kuli złoto. Robili w niej narzędzia, naczynia i inne cudowne przedmioty, tak że cały Asgard płonął blaskiem bogactwa i chwały. Na równinie urządzali gry i uczty wesołe. Wszystko co mieli było ze złota. Wesele trwało dotąd, aż nie zjawiły się z Jótunheimu trzy dziewice i nie przyniosły bogom w darze Losu.
W centralnym punkcie Asgardu stoi Hlidskjalf— tron Odi-na, na którym bóg zasiada, by widzieć wszystko, co dzieje się w Asgardzie, na Ziemi, aby wszystko rozumieć.
W Asgardzie bije cudowne źródło zwane Urdabrun. Przy nim mieszkają trzy Nomy: Urd, Skuld, Werdandi.
Odin mieszka w dworze Gladsheim. W miejscu zwanym Walhalla zbiera wybranych, poległych bohaterów. Mężni stale ćwiczą się tam we władaniu bronią, by w dniu ragnarok wesprzeć bogów w ich walce ze złem. Piękne są ściany Walhalli, całe •irbrem wykładane. Przedziwną sztuką zbudowano ją u zarania dni. Pięćset czterdzieści drzwi prowadzi do jej wnętrza. Przez każde ośmiuset wojowników naraz wejść może. Z daleka już cieszy wojów widok Walhalli. Ściany zbudowano z włóczni srebrem kutych; sufit z tarcz, a na ławach leżą zbroje. Przed zachodnią bramą wilk wisi, wieczną walkę z orłem prowadząc.