Co dzień wyruszają bohaterowie, by ćwiczyć się w walce z wilkiem, lecz żaden z nich ran nie odnosi i nietknięci wieczorem wracają na biesiadę. Sam Odin siada do stołu z poległymi, a stawiane przed sobą jedzenie rozdaje między wilki Gere i Freke. Sam pije tylko wino, które mu służy za pokarm. Dwa kruki siedzą mu na ramionach, Higinn (rozum) i Munnin (pamięć), szepcząc mu do ucha wieści ze świata. Nad Walhallą stoi koza Hejdrunn. Z jej wymienia nieprzerwaną strugą płynie miód, którym raczą się bohaterowie. Woje ucztują, pijąc miód i piwo i jedząc mięso cudownego dzika Saehrimnira, którego kucharz Andhrimnir w kotle Eldhrimnirze gotuje. Dzik codziennie sprawiany, na wieczór ożywa. Poległym usługują przy stole dziewice zwane Walkiriatni. Roznoszą one piwo i jadło, dbając o wygodę bohaterów. Odin posyła je na pola bitew, by wybierały tych, co lec mają. Poległych w boju bohaterów prowadzą z pobojowiska do Walhalli przez furtę Walgrind, którą tylko one potrafią otworzyć. Połowa tych, co zginęli przypada Odinowi, połowa zaś Freyji.
W Thrudheimie, w dworze zwanym Bilskermer żyje Thor, po Odinie najmocniejszy. Ullr wybrał sobie na mieszkanie cieniste doliny Ydalir. Frey w Alfheimie mieszka. W Thrymheimie, w górach stoi dwór, gdzie żyje Skadi, żona Njorda. Dziewięć nocy spędza małżonek w jej domostwie, a ona w zamian trzy w jego siedzibie Noatun zwanej, która mieści się nad brzegiem morza. Breidablik zwie się posiadłość, gdzie stoi dwór Baldra. Żadna podłość nie ma tu dostępu. W Himinbjorg jest dom Heimdalla, strażnika bogów. Siedziba Freyi zwie się Folkwang. Tam połowa poległych bohaterów przebywa. Syn Baldra Forseti, sędzia między bogami dwór Glitnir zajmuje. Świetna jest to siedziba. Złote ma podpory, a dach srebrem kryty.