Dzika przyroda
Norwegia jest krajem ^najniższej gęstości zaludnienia w Europie. Unikalny w skali europejskiej, preferowany przez Norwegów model osadnictwa polega na tym, że gospodarstwa rozrzucone są wśród pól czy pastwisk, w przeciwieństwie do scentralizowanych wiosek, jakie przywykliśmy oglądać w Polsce czy innych krajach. Taki model sprawia, że nawet najbardziej odległe tereny kraju są zamieszkałe, stosunkowo duża część ludności żyje na wsi, a także większość Norwegów ma stale pewien kontakt z naturą.
Ludzkie działania doprowadziły do dużych zmian w przyrodzie. Krajobraz poprzecinały drogi, łączące z systemem autostrad oddalone od świata domostwa, gospodarstwa i osady. Na wszystkich rzekach – z wyjątkiem dwóch – zbudowano zapory i hydroelektrownie; większość norweskich rodzin ma domki wczasowe nad jeziorami, wokół stoków narciarskich lub po prostu w pięknej scenerii. Nawet dziewiczo wyglądające tereny krainy Finnmarksvidda i ogromnych półwyspów, wcinających się w Morze Ark-tyczne, wykorzystuje się jako ogromne pastwiska reniferów. Tak więc poza lodowcami w wyższych partiach kraju i parkami narodowymi prawdziwie dzika przyroda w Norwegii występuje jedynie na terenie kilku zalesionych regionów górskich wzdłuż granicy ze Szwecją, w pewnych częściach Hardangervidda i prawie na całym Svalbardzie.