KLIMAT
Typowy deszczowy klimat lądowej części Norwegii jest zaskakująco łagodny jak na tę szerokość geograficzną. Dzięki ciepłemu Prądowi Zatokowemu we wszystkich morskich portach woda nie zamarza przez cały rok. Nadmorskie pasma górskie tworzą zaporę dla wilgotnych wiatrów, wiejących przeważnie z południowego zachodu. Opady wynoszą do 5000 mm rocznie, z czego najwięcej zbiera Bergen na południowo-zachodnim wybrzeżu – 2250 mm rocznie.
Wpływy kontynentalne oraz odpowiadające im strefy wysokiego ciśnienia przeważają na południowym wschodzie, w środkowej części Norwegii i na Dalekiej Północy. Do najbardziej suchych okręgów Norwegii należą Rondane i Gudbrandsdal, gdzie opady nie przekraczają 500 mm rocznie.
Latem przeciętna najwyższa temperatura lipca wynosi 16°C na południu i ok. 11°C na północy. Jednak niespodziewane upały w lecie mogą wystąpić nawet w rejonie polarnym. W lipcu 1997 r. temperatura w Narwiku podskoczyła ponad 30°C, a w sierpniu tego samego roku na Svalbardzie przekroczyła 20°C.
Zimą powszechnie występują obfite opady śniegu, dzięki czemu w Norwegii panują znakomite warunki narciarskie. W górach pokrywa śnieżna czasami osiąga grubość 10 m. Na niżej położonych terenach jej grubość na ogół nie przekracza 2 – 3 m. W styczniu przeciętna najwyższa temperatura wynosi na południu 1°C, a na północy -3°C. Zdarzają się jednak spore mrozy: w styczniu 1999 r. temperatura w Kirkenes spadła na krótki czas do -56°C.